Ալեքսանդր Բենուա

Պետերբուրգցի Ալեքսանդր Նիկոլաևիչ Բենուան բազմակողմանիորեն օժտված անձնավորություն էր` գեղանկարիչ, գծանկարիչ, թատերական նկարիչ, արվեստի պատմաբան:
Նա համահիմնադիրն ու «հոգին» էր «Արվեստի աշխարհ» գեղարվեստական միավորման, որը ծնունդ առավ 1898-ին, Սանկտ-Պետերբուրգում և գործեց մինչև 1924 թվականը:
«Արվեստի աշխարհի» ներկայացուցիչները մերժեցին պերեդվիժնիկների ակադեմիզմը և կանխակալությունը: Իրենց աշխատանքներում նրանք հաճախ էին դիմում պատմական անցյալին` XVIII-XIX դարերին:
«Արվեստի աշխարհի» մեծ ծառայությունը եղավ բարձր գեղարվեստական ​​գրքային գրաֆիկայի ստեղծումը: Բացի այդ, նրա բոլոր անդամներն աշխատում էին թատրոնում և թատերական ու դեկորատիվ նկարչության փայլուն վարպետներ էին: Բենուայի ողջ ստեղծագործության մեջ առկա է երկու թեմա` Վերսալը և Պետերբուրգը՝ իր արվարձաններով: Պետք է նշել, որ «Արվեստի աշխարհի» անդամները մեծ հետաքրքրություն են ցուցաբերել ճարտարապետության հանդեպ, և ռուսական արվեստում նրանց շնորհիվ ճարտարապետական ​​թեմաներն առաջին անգամ լավագույնս արտահայտվել են նկարիչների գործերում:
Բենուան սիրահարված էր Վերսալին: Նա ամբողջ ամիսներ էր անցկացնում այնտեղ՝ իր կտավներին հանձնելով պալատական ​​և զբոսայգիների անսամբլի գեղեցկությունը, որը կառուցված էր XVII-XVIII դարերի ֆրանսիական կլասիցիզմի ոճով:
«Օրանիենբաում. Մենշիկովի պալատը» նկարված է թղթի վրա, խառը տեխնիկայով: Օրանիենբաումը քաղաք է Սանկտ-Պետերբուրգի Պետրոդվորցովոյի շրջանի կազմում, որտեղ իր համար պալատ է կառուցել Պետրոս I-ի ընկեր և զինակից, նորին մեծություն իշխան Ալեքսանդր Դանիլովիչ Մենշիկովը:
Այդ պալատի շինարարության ավարտը համընկավ Պետրոս Մեծի մահվան տարվան, որից հետո շնորհազրկված Մենշիկովն աքսորվեց հեռավոր Բերյոզով։ Այնտեղ էլ նա ավարտեց իր կյանքը՝ այդպես էլ երբևէ չապրելով իր հոյակապ պալատում: Սակայն նրա անունը պահպանվել է XVIII դարի այս ճարտարապետական ​​հուշարձանի անվանման մեջ:
«Մենշիկովի պալատը» Բենուան նկարել է 1901 թ., տեղում, ոչ հիշողությամբ, ինչպես հետագայում Փարիզում նա հիշողությամբ վերականգնում էր Սանկտ-Պետերբուրգի և Պետերբուրգի շրջանի որոշ տեսարաններ: Եվ սա է այս աշխատանքի որոշակի արժեքը:
1926-ին Ալեքսանդր Բենուան ընտանիքի հետ տեղափոխվել է Փարիզ: Նա ապրել է երկար, հետաքրքիր և բեղմնավոր կյանքով՝ թողնելով հսկայական ստեղծագործական ժառանգություն:
Ա. Ն. Բենուան Ռուսական արվեստի թանգարանում (պրոֆ. Ա. Աբրահամյանի հավաքածու)
Ձևավորման էսքիզ Ի. Ս. Տուրգենևի «Մեկ ամիս գյուղում» պիեսի բեմադրության համար
«Օրանիենբաում: Մենշիկովի պալատը: Տաղավար:» 1901
«Վերսալ: Ջրավազան», 1906
Ձևավորման էսքիզ Ա. Ս. Պուշկինի «Քարե հյուրը» պիեսի բեմադրության համար 1914
Ձևավորման էսքիզ «Սիլֆիդներ» («Շոպենիանա») բալետի համար ըստ Ֆ. Շոպենի երաժշտության, 1916
«Իտալական Կատակերգություն», 1916(՞)