Զինաիդա Սերեբրյակովա

Զինաիդա Սերեբրյակովան Ալեքսանդր Բենուայի քրոջ և հայտնի ռուս քանդակագործ Եվգենի Ալեքսանդրովիչ Լանսերեի դուստրն էր: Լանսերեն նրա օրիորդական ազգանունն է: Սերեբրյակովան շատ ինքնատիպ նկարիչ է: Նա նկարել է, ինչպես իր հոգին էր առաջնորդել: Նրա աշխատանքում կան գրավիչ պարզություն և հստակություն, բանաստեղծական մոտեցում աշխարհին և կանացիության անսպառ հմայք: Նա սիրում էր պարզ իրերի, մարդկային մարմնի և հայրենի բնության գեղեցկությունը: Իսկ նկարչուհու սիրած թեմաներն էին գյուղացիական աշխատանքը, մերկ կին մոդելը, բալետը, ինքնանկարները: Իր գործունեության ընթացքում նա բազմիցս դիմել է ինքնանկարի ժանրին՝ աշխատելով տարբեր տեխնիկայով:
Զ. Սերեբրյակովայի «Ինքնանկարը»՝ Երևանի Ռուսական արվեստի թանգարանի հավաքածուից, պատկերված է տեմպերայով ՝ թղթի վրա: Ինչ է արտահայտում նկարչուհու այս ինքնանկարը, թողնում ենք որոշելու քեզ, սիրելի դիտող:
Զինաիդա Սերեբրյակովայի դուստրը՝ Տատյանան, ուսանել է բալետ: Նկարչուհին ինքն էլ մեծ հետաքրքրություն է ցուցաբերել արվեստի այս տեսակի նկատմամբ: Բալետային ներկայացումների օրերին նա շատ ժամանակ է անցկացրել Մարիինյան թատրոնի ետնաբեմում՝ կատարելով անթիվ ուրվանկարներ, որի արդյունքում ստեղծվել է այս հանրահայտ թատրոնի պարուհիների դիմանկարների մի ամբողջ շարք:
1924 թ. օգոստոսի 24-ին, Զ. Ե. Սերեբրյակովան մեկնել է Ֆրանսիա: Նա հույս է ունեցել վերադառնալ, բայց ճակատագիրն այլ կերպ է տնօրինել: Նա մնացել է Փարիզում մինչև կյանքի ավարտը և մահացել է այնտեղ 1967 թվականի սեպտեմբերի 19-ին, կյանքի 83-րդ տարում։ Նրա գործերն իրավամբ մտել են ռուսական արվեստի ոսկե ֆոնդը:
Ավելացնենք, որ Զինաիդա Սերեբրյակովայի «ռուսական շրջանը» ամենից հետաքրքիրն ու ուժեղն էր:
Զ. Ե. Սերեբրյակովան Ռուսական արվեստի թանգարանում (պրոֆ. Ա. Աբրահամյանի հավաքածու)
«Աշնանային բնանկար», 1909
«Ղրիմ: Առավոտը սարերում», 1914 ( ՞)
«Հողմաղացներ»
«Ինքնանկար»
«Բալետի պարուհի»
«Գատչինա: Քանդակները այգում»