Մաքսիմիլիան Վոլոշին

XX դարի ռուսական արվեստում Մաքսիմիլիան Ալեքսանդրովիչ Վոլոշինը առավելապես հայտնի է որպես բանաստեղծ: Բայց լինելով տաղանդավոր բանաստեղծ՝ նա նաև տաղանդավոր ջրանկարիչ էր, որը թողեց ուշագրավ նկարներ: Նրա թե՛ բանաստեղծական, թե՛ գեղարվեստական ստեղծա​​գործությունները ներթափանցված են Ղրիմով: Անհուն սերն այս երկրամասի հանդեպ լուսավորում է նրա ստեղծագործություններից շատերը:
1907 թվականին Վոլոշինն արտասահմանից վերադարձավ Կոկտեբել և հաստատվեց իր տանը, որը կոչում էին «Բանաստեղծների տուն»:
Մեր թանգարանում ներկայացված Մաքսիմիլիան Վոլոշինի նկարը պատկերում է Ղրիմի Սուդակ քաղաքը: Կտավի վրայի բնանկարն ամայի է և կտրված առօրյա կյանքից: Բարձունքի վրայի ջենովական ամրոցը կարծես մեզ է նայում անցած դարերի խորքից: Միջնադարում Ջենովան հզոր առևտրային հանրապետություն էր, որն ուներ սևծովյան բազմաթիվ գաղութներ, ներառյալ Ղրիմը: Այս աշխատանքը կատարված է ջրաներկով, թղթի վրա: Նկարչի հեղինակային մակագրությունը ներքևի աջ մասում է՝
Մեգ ու մշուշով ու թախծով է հյուսված
Կիմմերիայի հողը տխրամած:
Վոլոշինի բնանկարային քնարերգության մեջ հնչում է Ղրիմի բլուրների, հովիտների, ժայռերի ու ծովի երաժշտությունը: Այս բնությունը նրա հոգու մի մասն էր և նրա ստեղծագործական ոգեշնչման հզոր աղբյուրը:
Մաքսիմիլիան Վոլոշինը և թեոդոսցի նկարիչ Կոնստանտին Բոգաևսկին կապված էին ամուր բարեկամությամբ, որն ի հայտ էր եկել Ղրիմի բնության հանդեպ նրանց տածած անսահման սիրո և կապվածության շնորհիվ:
Մ. Ա. Վոլոշինը Ռուսական արվեստի թանգարանում (պրոֆ. Ա. Աբրահամյանի հավաքածու)
«Ղրիմ: Սուդակ», 1918