Նիկոլայ Բենուա

1901-ին Օրանիենբաում ծնվել է Նիկոլայ Բենուան, որին վիճակված էր դառնալ հայտնի բեմանկարիչ:
Ծնվել է մի ընտանիքում, որտեղ երեխաները ծնվում էին «մատիտը ձեռքին»:
Նա թատերական նկարիչ, գեղանկարիչ, գծանկարիչ, արվեստի պատմաբան, Սանկտ-Պետերբուրգի «Արվեստի աշխարհ» գեղարվեստի միության գաղափարախոս Ալեքսանդր Բենուայի որդին էր, ճարտարապետ Նիկոլայ Բենուայի թոռը, ջրանկարիչ Ալբերտ Բենուայի և ճարտարապետ Լեոնտի Բենուայի եղբորորդին, իսկ մայրական կողմից ծոռն էր Մարիինյան թատրոնի ճարտարապետ Ալբերտ Կավոսի:
«Ես սերում եմ մի շատ հետաքրքիր ընտանիքից, որի բոլոր անդամներն իրենց կյանքը նվիրել են արվեստի որոշակի մի ճյուղի՝ միաժամանակ զբաղեցնելով բավականին աչքի ընկնող դիրքեր նկարչության, ճարտարապետության, երաժշտության և թատրոնի ոլորտներում: Ամենավաղ տարիքից ես չէի կարող անզուսպ ձգտում չզգալ արվեստի ու հատկապես՝ թատրոնի հանդեպ»:
Պատանեկան տարիքից նա կատարել է ձևավորումներ՝ հիմնված «Արվեստի աշխարհի» նկարիչների էսքիզների վրա, իսկ որպես անկախ բեմանկարիչ նրա դեբյուտը կայացել է Պետրոգրադի ակադեմիական դրամատիկական թատրոնում՝ Հենրիկ Իբսենի «Պեր Գյունտ» պիեսի բեմադրությամբ:
1924-ին Նիկոլայ Բենուան մեկնել է Փարիզ:
«Փարիզում ես հանդիպեցի ռուս հայտնի ռեժիսոր Ալեքսանդր Սանինին, որն ինձ շլացուցիչ առաջարկ կատարեց՝ ձևավորել «Խովանշչինայի» բեմադրությունը Միլանի հանրահայտ Լա Սկալա թատրոնում: Այդ օրերին Լա Սկալայում իշխում էր մեծն դիրիժոր Արտուրո Տոսկանինին: Տեսնելով իմ փորձնական էսքիզները՝ նա իր «բարձրագույն» համաձայնությունն է տվել հօգուտ իմ հրավերի»:
Այսպես է սկսվել բեմանկարիչ Նիկոլա Բենուայի երկար և արգասավոր ուղին Լա Սկալայի բեմում, որին նա նվիրել է իր կյանքի կես դարը՝ ձևավորելով մոտ 126 բեմադրություն: Նրա աշխատանքներից շատերը դարձել են օպերային արվեստի գագաթներ:
«Իտալիայում իմ աշխատանքի առաջին իսկ օրերից ես փորձում էի բեմադրական գործում հաստատել կարևոր մի «բարեփոխում». հաստատել անբաժանելի մի օղակ (երկար ժամանակ ի վեր ռուսական թատրոնում կիրառվող) դեկորների և հագուստների միջև` հանուն ամբողջ ներկայացման ոճական միասնականության: Թատերական նկարիչը, կարծում եմ, միշտ պետք է հաշվի առնի կոմպոզիտորի և ռեժիսորի մտադրությունները, բայց, միևնույն ժամանակ, նա չի կարող լինել երկրորդական դեմք և կորցնել իր անհատականությունը»:
1937 թվականին Նիկոլայ Բենուան դարձավ Լա Սկալա թատրոնի գլխավոր նկարիչը և գեղարվեստական-բեմադրական մասի ղեկավարը՝ այդ պաշտոնում մնալով մինչև 1970 թվականը՝ իր հիանալի ստեղծագործության մեջ զարգացնելով ռուսական Արծաթե դարի բեմանկարչության ավանդույթները:
1988-ին, հետմահու, Միլանում նրա ապրած տան պատին (Պիացա Մարիա Ադելաիդա հասցեում) տեղադրվել է հուշատախտակ:
Ն. Ա. Բենուան Ռուսական արվեստի թանգարանում (պրոֆ. Ա. Աբրահամյանի հավաքածու)
Ձևավորման էսքիզ Ջ. Վերդիի «Դոն Կարլոս» օպերայի բեմադրության համար