Ն. Պ. Կռիմովն իր երկարատև կյանքի ընթացքում բնություն է նկարել:
Երևանի Ռուսական արվեստի թանգարանն ունի նրա ղրիմյան նկարչության չորս գեղեցիկ նմուշ:
«Արշալույս» գեղանկարը 24-ամյա նկարիչը ստեղծել է 1908 թվականին: Այս եթերային պատկերը ներկայացնում է բնության զարթոնքը՝ պարուրված առավոտյան մեղմ լույսով:
1915-ին ստեղծված «Ջրաղացում» բնանկարում նկարիչն ակտիվորեն օգտագործում է ստվերները, որոնց առկայությունը կտավներին ընդհանուր առմամբ տալիս է մի տեսակ լուսաստվերային միասնություն:
«Առաջին ձյուն» կտավում (1917) լուսաստվերային հակադրությունները դարձան հիմնական մոտիվ:
Կռիմովի մեկ այլ՝ «Շոգ օր» աշխատանքում (1920) նկատելի է պրիմիտիվի հմայքը:
Նրա ստեղծագործության վրա մեծ ազդեցություն ունեցավ Իսահակ Իլյիչ Լևիտանը: Կռիմովը գրել է. «...Լևիտանի արվեստում ինձ ապշեցրեց նրա անսովոր նուրբ հայացքը, օրվա պահերը և ռուսական բնությունը փոխանցելու նրա ունակությունը»:
Այս հատկությունները լիովին բնորոշ էին նաև քնարերգական բնանկարի վարպետ Նիկոլայ Պետրովիչ Կռիմովին:
Ն. Պ. Կռիմովը Ռուսական արվեստի թանգարանում (պրոֆ. Ա. Աբրահամյանի հավաքածու)
«Լուսաբաց», 1908
«Ջրաղացում», 1915
«Առաջին ձյունը», 1917
«Տապ օր (Արևոտ օր)», 1920
«Սահք սարն ի վար»
Հեղինակի աշխատանքներից
Սահք սարն ի վար
Գեղանկար
Տապ օր (Արևոտ օր) 1920
Գեղանկար
Առաջին ձյունը 1917
Գեղանկար
Ջրաղացում 1915
Գեղանկար
Լուսաբաց 1908
Գեղանկար